Necerim nec eum.
Nemora signitican silvas amoenas.
Nemut nisi etiam, vel nempe.
Neminis genetivo casu Cato usus est, cum dixit (Ennius
trag. 130): “Sunt multi corde quos non miseret neminis.”
Nemo, nec homo.
Neci datus proprie dicitur, qui sine vulnere interfectus est,
ut veneno aut fame.
Necessarium, in quo uon sit cessandum.
Necessarii dicuntur cognati aut adfines, in quos necessaria
officia conferuntur.
Neclegens non legens, neque electum habens, quid debeat
facere.
Nec coniunctio disiunctiva est, ut nec legit, nec scribit. Ponitur
et pro non. Turpilius (24): “Nec recte dici mihi iamdudum
audio.”
|
|