non abdicat, et a suavitatis maternae gremio
non excludit. Sed datur exterius, pater piissime,
sinistrae suspicionis occasio, ut invitus
querulus, de sincera quodammodo patris
adfectione diffidam, et de matris tenera pietate
desperem, dum sicut jam vulgaris notio praedicat,
vel publicat, transfuso verbotenus
ordine successionis in exterum, adversus
me panditis hostium, et illum in regno mihi
ex concepto contra me forte indignationis animo,
adversarium erexistis. De quo, praeter
alia emolumenta quamplurima, quae per
me poterant Ecclesiae provenire, de conditionibus
omnibus minor, quam de me protinus
veritatem, si dicere liceat, utilitas expectatur.
Sicque, dum verba patris, quem domestica quasi
cura, de filii conversione titillat, accurate
considero, sperare commoveor: dum extrinseca
commemoro, desperare compellor. In
cujus desperationis excessum, et vehementis doloris
incendium, ea maxime ratione commoveor,
quod venerabilis vir, dominus S. TT.
Sancti Martini presbyter et Card. Apostolicae sedis
legatus, in Marchia, per suas literas, temerarium
praedonem me publicat, et persecutorem
Ecclesiae, ac Sathanae filium licentia labiis
relaxata divulgat, qui per haec, utinam mihi soli,
si sibi aliqua ratione non placeo, laesionis offendicula
tenderet, sed ad universale gentis