Faucibus in silvam cepit deducere predam.
Protinus exurgit mulier stupefacta, memorque
Magnifice Clare, vocat, interpellat eandem:
'Succurre, pia virgo, precor, succurre; puellam
Hanc tibi commendo'. Satis est. Mirabile dictu!
Que portabatur, infert infantula contra
Sevum raptorem: 'Portabis, latro, puellam
Tante commissam domine?' Confusus ad ista,
Mox lupus in terram predam deponit; eaque
Dimissa, velut interceptus latro, recedit.
XLIX - Conclusio totius operis.
Evigilent mentes in laudem virginis huius,
Et Clare vox nostra sonet magnalia, claris
Laudibus extollat virtutes, concinat eius
Mellifluos mores, fulgentes predicet actus;
Cuius corporeos fugat excellentia morbos,
Pellit spirituum furias, animique furores
Mitigat, inmitesque feras mitescere cogit.
Summis ipsius meritis precibusque beatis
Nos commendemus, Dominumque rogemus, ut huius
Virginis optentu sanctisque precatibus omnes
Clarificet sensus animi, mentesque serenet,
Actus purificet; ut post hec nubila mundi,
Post tenebras vite presentis, mane futurum
Spiret, et aspirent celestis gaudia vite.
|
1
5
10
15
20
25
|