facile verbum ingreditur, et ingressum digeritur citius
quam vomatur. Indulgeat ei Deus, qui patrem sic credulum
commovit in filium innocentem, nec miremini quod
ignosco tam leviter circa me tam graviter delinquenti.
Induxit hoc etenim non culpae vel veniae levitas, sed
exempli cupido, quo potiri vos, pater, libentissime cuperem,
ut sicut ego deferentis misereor, vos delato similiter
ignoscatis, ac si forsan (quod absit) in tantum offensa
circa cordis vestri nervos radicata convaluit, ut aliquatenus
erui vel evelli non possit, utque, quod est severius,
defensionis copiam, quam nulla delatis calamitas abstulit,
denegetis, in hoc saltem mihi vestra paternitas, licet
irata, consentiat ut suppresso quantum libet nomine delatoris,
cujus aut quorum non sum ego prorsus ignarus,
delati criminis qualitas detegatur. Et si de me licet taciti
quaeritis quid exinde postquam scivero, nisi causam
amaritudinis consequar, respondebo, vel in vero motus
vestri laudabo justiciam, quanquam forsan veniam
laudare non possim, vel in falso meam innocentiam commendabo.
Consequar etiam adhuc aliud quod tum audita
commissi facinoris qualitate, vel desperabo de venia, vel
satisfactionem quamlibet imparem reputabo; nec vobiscum
postea, sed mecum ipse confligam, et pugna vestra,
etiam me jacente, desideratum victoribus exitum sortietur.
Desinetis postmodum aures meas verborum vestrorum
tonitruis propulsare, nec voluntatem meam accusabitis
amplius, nec provocabitis voluntatem, dicentes quod
sive velim sive nolim patrem, compatriotam, concivem
vos habeam, dominum et amicum: nec praesenti sub
virga diceretis hoc filio, quod absenti per literas intonatis.
Dicite mihi, quaeso, pater et domine, quando et qualiter
ego unquam hoc volui, quod beneficium patris, conversationem
civis et puritatem amici, si placet vobis hoc
scribere, recusarem; imo si in aliquo patri dicenti liceat
|
|