sunt prope Landrianum; in illa vero nocte equi eorum nihil
fere ad comedendum habuerunt. Alia autem die duxerunt
cum prope castrum, quod Roxate dicitur, ibique tentoria
fixerunt. Morantes vero ibi per duos dies, fere omnia victualia
sibi eorumque equis necessaria eis defuerunt; nec ad comedendum
ad sufficientiam unquam invenire potuerunt. Viso
autem hoc a rege, scilicet quod Mediolanenses eum deceperant
et fraudulenter per loca deserta eum duxerant, tunc
rex Mediolanensibus ait iussitque eis, quod ipsi extra predictum
castrum de Roxate exire facerent omnes Mediolanenses,
qui causa custodiendi illud intus habitabant, quoniam
ipse et sui equites, cum aliter miseram et inopem famem
evadere non possent, omnia que iuxta ipsum castrum fuerant
ad comedendum apta auferre volebant. Mediolanenses autem
hoc audientes et inde valde se contristantes nec regis preceptum
infringere audentes, statim omnibus illis, qui in ipso castro
fuerant, preceperunt, quatenus de ipso castro exirent et
omnia, que intus fuerant, regi eiusque exercitui dimitterent.
|
1
5
10
15
|