nostrum qui tui sumus etternum opus
tuum auidissimis precordiis expectamus; uera
fateri liceat, transiuit doloris animam gladius.
Hei michi quid referam ? cum inter tot milia
hominum ad sacratissimam concurrentium
urbem, dato pignore, dicam sinistriorem
casum nemini accidisse.
Sed tu inuida fatorum series, ut uirum
tantum, quem iam communis eui medium
circuli transegisse cognoueras; nunc ut aurum
pretiosius solito ac ultimo igne piandum, eluderes,
conata es, et corpore et animi fractione
peruertere; sed ut ipse percussus tam lepide
refert: medium tibi unguem indignanter
ostendo; nichil egisti; nichilque in eum
admodum totis tuis uiribus pressis, actura es.
Tu potius illusa es, non illusisti. Erubesce
fallax et mendax, que summa terres fastigia
nec animum quanquam pretiosi, tamen unici
hominis, terrere potuisti. Quid in eum habes
amplius ? Mortem forsan responsura es. Minus
quoque agis. In utrumque animum ille paratum