DE PRONOMINE
1 Pronomen est pars orationis, que pro nomine proprio uniuscuiusque
accipitur personasque finitas recipit; pro appellatiuo
quoque, ut "ille qui scribit, idem legit". 2 Pronomina solam substantiam,
non etiam qualitatem significant, quantum in ipsius
prolatione uocis. 3 Pronomini accidunt VI: species, persona, genus,
numerus, figura, casus.
4 Species sunt due, primitiua et deriuatiua. 5 Primitiua pronomina
sunt VIII: "ego", "tu", "sui", "ille", "ipse", "iste", "hic", "is";
deriuatiua VII: "meus", "tuus", "suus", "noster", "uester", "nostras" et
"uestras". 6 Primitiuorum item sunt tres species. 7 Nam, uel sunt
tantum demonstratiua, que sunt IV, "ego", "tu", "hic", "iste"; uel relatiua
tantum, que sunt duo, "sui", "is"; uel demonstratiua et relatiua,
ut "ille", "ipse", ut "uiden tu ilium" demonstratiuum est, relatiuum
est ut "Dominus sic ille monebat". 8 "Ipse" uero, si per se
proferatur in tercia persona, relatiuum est, ut "ipse ueniet et saluabit
nos"; si uero cum aliis pronominibus coniungatur, eorum
|
|