Militie tantus fortunarumque magister
Viderat ante diu steteratque paratus ad omnes
Eventus. Igitur raptis legionibus huc se
Contulit iratus mundo superisque sibique;
Italico nec adhuc mens exatiata cruore
Seva viri ad manes suprema piacula rnittit.
Heu miseranda acies miserorum et magna virorum,
Quo tua te fortuna tulit! formidine postquam
Frustra animos tentasse videt, si castra cruenta
Forte sequi et profugam vellent conscendere classem,
Sevus inhumana confestim excanduit ira
Longevamque senum, teneram iuvenumque catervam,
Tale nichil veritam, nudam fragilemque et inermem,
Que pellente metu tutis successerat aris,
Obtruncat: calido complentur sanguine templa,
Et fremitu tectum omne sonat. Sic ille profanus
Commaculatque sacros postes iurandaque Penis
Iunonis simulacra sue vultusque deorum
Terrificos: gemitu ingenti domus ampla remugit.
Hec sacra contentus diis persolvisse marinis
Dux ferus et celi contemptor maximus alti,
Conscendit puppim victor funemque cruentum
Solvit et Italie flens dulcia deserit arva.
Quam tacitus lacrimansque retro multumque diuque
Prospiciens pelago ex alto quatiensque minantis
More caput frontemque plicis maioribus implens,
Murmure terribili sic tandem turbidus inquit:
«Italia, Italia, et rerum caput, aspera Roma,