cum illis, quos adhuc secum habebat, profectus est, multa
tentoria multosque, quos ceperat in bello, ibi deserens. Mediolanenses
et Brixienses castris imperatoris expoliatis ac multis
de suis recuperatis, qui capti fuerant, desertoque eis campo
cum ingenti gaudio et, ut in tali re fieri solet, magno clamore
ad castra redeunt, suorum cadavera colligunt, multa plaustra
ex eis onerata Mediolanum mittentes. Summaque
leticia et maxima mesticia Mediolanensibus in illo prelio
exorta sunt; puto tamen gaudium superasse dolorem.
Interea Cremonenses equites et pedites erant Laude parati
ad occursum imperatoris, sicut eis ab ipso litteris mandatum
fuerat; hec, que gesta fuerant apud Carcanum, omnimodo
ignorantes, timentes etiam ipsi et Laudenses, utrum secure
et sine obstaculo Mediolanensium ad imperatorem possent
accedere, et avidi honoris et victorie imperii maxime dolebant,
si imperator sine eis cum Mediolanensibus bellum inceperit;
quocirca maxime desiderabant quam citissime ad eum proficisci.
In hac tamen ambiguitate communi consilio Cremonensium
atque Laudensium decernunt, ut ducenti equites de
|
1
5
10
15
|