Citra legis iter, pro, tam pretiosa propago
venit servili conditione, dolor!
Libertas vitiata fugit: nunquanque vocari
ingenuum talem de ratione decet.
Ecce, nefas! sese, stimulante cupidine, nupta
vendit et innupte contingit illud idem.
Si foret, ut quondam Lucretia, casta, crumena
cum sibi porrigitur, cedet avara tibi.
Penelope, vidue sue mercenaria vite,
ad nummi sonitus audiet illa preces.
Venditur, o dolor, omnificis sententia nummis,
iudiciumque pium copia frangit opum.
Deviat a vero corruptus munere iudex,
falsilocumque facit ius pia gaza pium.
Luxus edax livorque macer, cocus ardor habendi
vastat opes, mordet optima, corda cremat.
Pestis adulatrix - pro! - ficto risula vultu,
cuncta potest, satrapis delitiosa comes.
Ecce suo Pilades - scelus! - insidiatur Horesti,
nuptaque sub proprium sannat iniqua virum.
Clericus edoctus, miles rudis et leve vulgus
negligit, horret, alit: iura, modesta, malum.
Migrat in exilium virtus vitiumque triumphat,
regnat et in populis grande tribunal habet.
Nescio quo ceco lenita papavere dormit
mensque Creatorem nescit iniqua suum.
En iterum toto lingua crucifigitur orbe,
en iterum patitur dira flagella Deus !
Vespasiana manus iterum consurgat et omnem
diruat Occeanum qui scelerata patrat.
Factorem factura suum, stimulante tyrampno
delicti, factis despicit orba suis.
Inde fames venit, inde gravis discordia regnis,
|
215
220
225
230
235
240
|