etsi merito infidelium sanguinem sitiebat, nonnullos
tamen immeritos vel non demeritos, sine discretione
sexus et aetatis ultimo, immaniter supplicio
comprimebat. Postquam sane in Sicilia dictus
Guillelmus multitudinem fidelium adunavit, Augustam
quondam Caesaris civitatem, quam inter
Cathaniam et Syracusiam juxta maris litus instructam
undique aquae marinae angustat circuitus,
ea parte dum obsidione perurget, qua
per modicum terrae spatium patet aditus ipsi
terrae, ubi castrum quoddam intercidit aditum
ipsum, adeo quod ad terram ipsam accedi non
postest, juxta muros ejusdem castri, vel per postem
seu pusterulam partis posterioris ejus, per
quam ad castrum ipsum quis ingreditur, et ad
terram. Hanc quidem civitatem plus quam mille
bonis vires incolis habitatam ducenti equites thusci,
ex iis, qui cum domno Frederico et Corrado
Capucio de Tunisio venerant, pervigili custodia
conservabant. Verum quidam ex majoribus
terrae praedictae, qui se infra ejusdem castri,
quod jam expugnabatur ab exteris, munimenta
reduxerant, dolosae fraudis excogitantes commentum,
quo vitam suam multorumque possent
mortibus sub grata pactione redimere, cum foris
vastaret eos gladius, intus timor, tractatum de
aperienda hostibus pusterula supradicta, et de
concedendo eis per castrum ipsum liberum ad
terram ingressum, cum exteris habuere. Recepta
igitur firma de personarum salute, ac rerum
conservatione ab hostibus sponsione, Thuscis et
aliis miseris ignorantibus, seu majores de recollectis
in castro, in castrum ipsum aliquos animosos
de exercitu exterorum, reserata pusterula,
introducunt illisque animosis taliter introductis,
singuli de castro, et omnes alii infra terram,
qui arma sumserant, vel poterant se armare,
proditione hujusmodi jam detecta, per diversoria
terrae diffugiunt, et fugientes per vicos terrae
cum grandine disperguntur, latitant armis
depositis, sub stillicidiis, in foveis, et cisternis.
Frequenter tamen nonnulli, cum omnibus jam
deessent terrarum omnino remedia, quae non poterant
aliter petere, nisi per medios hostiles gladios
pertransirent, maris praecipitia intentabant.
Sed frustra, dum latitant, vitae quaerunt
sub quadam prorogatione diffugia: nam in omnem
eventum erant necessario mortem crudelissima
perituri. Nihilominus tamen ibi se quilibet
in fugam praecipitat ubi casus levior apparebat.
Aggreditur ergo castrum, et terram, dato
totaliter aditu, totus exercitus, et Standardus.
Hi, inquam, tamquam leo furens, qui feritate
praeconcepta superbiat praevisam ardens in
praedam postquam eam saevis ungulis tenet, anxie
laniat et trucidat, totam discurrentes fremendo
per terram, omnes, quos in biviis, aut
quadriviis, vel in domibus inveniunt se palantes,
seu nondum etiam latitantes, sine qualibet pietate
dilacerant et extinguunt. Cumque majori
parte incolarum, ut praemittitur, latitante,
paucos obviam gladius gallicus inveniret, Gallici,
|
|