umquam aliquid me amicitia tua carius habiturum;
neque perinde aliquid literis tuis acceptius,
accepturum. Attende pauca. Quis regibus
nititur? ego tibi. Quis Mecenatem aut Pollionem
sequitur ? ego te. Quis popularis glorie
flatu impellitur? ego tuo. Forsan et hec insipientie
mee aliorum iudiciis ascribenda sunt.
Sed tanto mea michi fit opinio carior, quanto
longius a uulgo dissentit. Verum si calamo isto
pergam, uereor ne uerborum rapiat in fomite
flammam. Nunc quoniam nec isto lenocinio
nec falerata inter nos oratione opus est, desinam
ac reprimam me. Tu indulgebis si sum
aut tacenda locutus, aut loquenda repressi.
Insuper de lohanne nostro quid tibi dicam
non uideo: nisi quod non uelis oro ipsum ab
ipsa pueritia natum senem, nec aures tue omni
precor spiritui pateant aduersus eum; quem ni
fallor, si fata sinant, qualem pene uelles, sydera
monstratura sunt; quique meis hic affectibus
continue morem gerens, tue iubeo sit dulcedini
commendatus. Vale diu et ad uota uale.