ad sua festinus revertitur. Dein cum principe inito consilio,
ambo pariter summa cum festinatione eum audiere, auxilium
ab eo adversum Regem Rogerium expetituri; qui licet ab ipso
honorifice suscepti fuissent, adiutorium tamen ipsius, uti speraverant,
contra Regem Rogerium nequaquam obtinere potuerunt.
37
Qui dum Rome adhuc apud Regem commorarentur, audientes
Regem Rogerium cum immenso militari pedestrique exercitu
fretum farense iam transmeasse, petita a Rege atque accepta,
quamquam non grata, licentia, quantocius ad propria redeunt.
Verum Rex Rogerius, eo quod supradictorum adversum se
principum compererat cum periurio factam conspirationem,
tanta quidem contra eos rapitur indignatione, tantoque mentis
erupit furore, ut non comiti, non magnati, non etiam
militi, qui ita periurantes in eum colla erexerant, penitus parceret.
Alexander vero Comes, dum ob periurium perpetratum Regem
valde pertimesceret, relicto quodam munitissimo oppido nomine
Matera filio suo, cui nomen erat Gofridus, ad Comitem Ranulphum
profugus advenit. Interea princeps Robertus cernens se
teutonico frustratum fuisse auxilio, Pisam citissimo navigio advectus
perrexit, quatinus inde bellicam manum accitam ad sui contra
Regem auxilium adduceret.
38
Cum ergo Rex terras Gofridi Andrensis Comitis atque prefati
Alexandri suorum periurorum occupasset, videlicet Aquambellam,
Coretum, Barulum, Minerbinum, Gruttulam aliasque
nonnullas, tandem ad prenominatum castrum, quo Gofridus
filius predicti Alexandri comitis inerat, obsidendum se contulit;
|
|