Dum terret cives portis iam proximus hostis,
Ausa nephas omne gens impia, gens scelerata,
Infida progenies, Crucis emula, christicolarum
Querens pernitiem, quorum sitit ipsa cruorem;
Ecclesie sancti Damiani claustra furentes
Transiliunt, saltuque suo furor ille nephandus
Exterret Christi famulas, nimioque fragore
Examinat, dementat eas: aspectus eorum
Afficit has, veluti stigialia monstra viderent.
Incinerat facies subitus pavor, attenuatur
Spiritus atque tremor muliebres concutit artus.
Dum velud arma sua lacrimas gemitusque reposcunt,
Sic pavide, sic exanimes et sic tremebunde,
Ad matrem referunt gemitus fletusque Sorores.
Conpatitur mater, et quamvis corpore languens,
Intrepido corde se mandat ad <h>ostia ferri,
Hostibus obicitur, argenti vase reclusum
Sancti sanctorum corpus precedere iussit.
Sola Dei querit suffragia virgo, sibi se
Totam prosternit, orat, lacrimatur et inquit:
'An placet has famulas, tibi quas in amore nutrivi,
Ecce paganorum manibus sic tradere, Christe?
Custodi, Domine; tua, supplico, gratia salvet,
Quas hoc articulo nequeo salvare puellas'.
Mox veluti pueri sonuit vox auribus eius:
'Vos ego salvabo semper'. Festina subinfert:
'Clemens Domine, precor, istam protege terram,
Que multum devota tuo nos pascit amore'.
'Hec patietur' ait 'quamplura gravamina terra;
Set defendet eam mea virtus'. Tunc lacrimosam
Attollit virgo faciem flentesque Sorores
Alloquitur, confortat eas, spondetque salutem.
Congeries mox illa canum, conversa retrorsum,
Deturbata fugit, dum cogit oratio Clare.
Sic orans hostes exclusit virgo reclusa.
Tunc quibus insonuit ea vox, interminat ipsa
Quod sileant, nulli pandant, dum vixerit, illud.
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|