Nec immerito tamen, cum quindecim fore gradus templi feratur, et
quindecim, inter psalmos et cantica, cantari diebus dominicis sanctus
ipse decrevit; nimirum, quia finitis tot dolorum afflictionibus,
requiem et sabbatum habebit populus dei, ut cesset et ipse a laboribus
suis. De duabus vero generationibus que supresse sunt in
Matheo in numero, et tamen exprese in voce, quid aliud sentire
possumus nisi hoc fortassis quod in operibus quidem sunt, sed non
in annorum supputatione, sicut illi duo seniores, qui spritu quidem
Dei repleti sunt, ut ceteri, sed tamen in monte cum ceteris non
ascenderunt, et iccirco non septuaginta duo seniores fore dicuntur,
sed tantummodo septuaginta, licet et ipsi scripti fuisse sed non ascendisse
cum ceteris describantur. Hucusque Matheus precedit
Lucam, dicens solus quod alii non dixerunt, in sequentibus incipit
autem concordare cum Luca, qui non ab exordio generationis Christi,
sed a Iohannis et Christi conceptionibus exorsus est, dicens:
«fuit in diebus Herodis, regis Iudee, sacerdos quidam nomine Zacharias
de vice Abia, et uxor illius de filiabus Aaron, et nomen
eius Helisabeth».
26. Expeditus a leccionibus secundi nocturni, ad contemplanda
misteria nocturni tertii, ac si ad sacri olei unctionem, invitor. Tollitur
hic labor senarii, ubi fulget misterium Trinitatis. Qui Patrem
vult habere propitium, servire cogitur quia Dominus est, qui Filium
invenire et habere propitium, studere cogitur quia Patris sapientia
|
|