Paulus Diaconus: Historia Langobardorum

Pag 68


Immota fit moles levis.
Rogus migrat fantasticus.
Fractum revisit sospitas.
Excessus absentum patet.
Rector vafer, deprenderis.
Inique possessor, fugis.
Futura praenoscimini;
Arcana, cor, non contegis.
Fundantur aedes somniis.
Tellus vomit cadavera.
Dracone frenatur fugax.
Aether pluit nomismata.
Vitrum resistit cautibus.
Manant olivo dolia.
Vinctum resolvit visio.
Vitam receptant funera.
Tanti potestas luminis
Voto sororis vincitur
Quo plus amat quis, plus valet
Enare quam cernit polum.
Non ante seclis cognitum
Noctu iubar effulgurat,
Quo totus orbis cernitur
Flammisque subvehi pius.
Haec inter instar nectaris
Miranda plectro claruit.
Nam pinxit apte lineam
Vitae sacrae sequacibus.
Iam dux alumnis at potens,
Adsis gregis suspiriis,
Gliscat bonis ydrum cavens,
Sit callis ut sequax tui!
Libet me breviter referre, quod beatus Gregorius papa minime in huius sanctissimi
patris vita descripsit. Denique cum divina ammonitione a Sublacu in hunc, ubi
requiescit, locum per quinquaginta ferme milia adventaret, tres eum corvi, quos alere
solitus erat, sunt circumvolitantes secuti. Cui ad omne bivium, usque dum huc veniret,
duo angeli in figura iuvenum apparentes, ostenderunt ei, quam viam arripere deberet.
In loco autem isto quidam Dei servus tunc habitaculum habebat, ad quem divinitus ita
dictum est:
“His tu parce locis, alter amicus adest.”
Huc autem, hoc est in Casini arcem, perveniens, in magna se semper abstinentia
coartavit. Sed praecipue quadragesimae tempore inclausus et remotus a mundi strepitu
mansit. Haec omnia ex Marci poetae carmine sumpsi, qui ad eundem patrem huc
veniens, aliquot versus in eius laudem composuit, quos in his libellis cavens nimiam
longitudinem minime descripsi. Certum tamen est, hunc egregium patrem vocatum
caelitus ob hoc ad hunc fertilem locum et cui opima vallis subiacet advenisse, ut hic
multorum monachorum, sicut et nunc Deo praesule facta est, congregatio fieret. His
cursim, quae omittenda non erant, narratis, ad nostrae seriem revertamur historiae.
27. Igitur Audoin, de quo praemiseramus, Langobardorum rex, Rodelindam in
matrimonio habuit; quae ei Alboin, virum bellis aptum et per omnia strenuum, peperit.
Mortuus itaque est Audoin, ac deinde regum iam decimus Alboin ad regendam patriam

Torna all'inizio