Guilhelmi de S. Severino, Andreae de
Cigala, Pandulphi de Fasanellis, Jacobi
de Morra, et aliorum suorum complicum,
proditorum nostrorum, ad re per nostrae Celsitudinis
apices pervenisse jam scimus. Nec
nos delectaret eorum seriem in praesenti describere,
vel exarare malitiam, quam nullo
fuisse conceptam tempore gauderemus; nisi
quod idcirco libenter ipsorum enormes scire
desideramus excessus, ut quatenus motus nostros
in eos Augusta clementia temperat, eatenus
ab omnibus nostra modestia clarior censeatur.
Hos etenim, qui nos tam iniquo proposito
trucidarunt, si [sicut cujuslibet hominis
homicidas] occidimus, injuste non agimus
hos, quos veluti filios dulcedine paterna
nutrivimus, si tanquam perfidos patricidas,
inter ferales angustias comprehensos in vicinum
mare projicimus, ut omnium elementorum
usu carere viventes incipiant, interficimus,
non peccamus in hos, qui parentes
suspendiis, filios exposuere martyriis, in hos
denique, qui suae generositatis immemores, et
nostrorum beneficiorum ingrati, ac debitae fidelitatis
obliti, nobilis regni nostri Siciliae non
filii, sed privigni, Deum et hominem sic incredibiliter
offenderunt, quod nec infamia
culpae conveniens, nec delicto poena sufficiens
videretur. Ad horum ergo perniciem, indignationis
nostrae pervenit aculeus, divina clementia