quoniam ipsorum est regnum caelorum. Qui autem perseveraverit usque in finem hic salvus erit.
[Caput XI - De clausurae custodia].
Ostiaria sit matura moribus et discreta, sitque convenientis ætatis,
quae ibidem in cellula aperta sine ostio in die resideat. Sit ei
et aliqua socia idonea assignata, quae cum necesse fuerit, eius vicem
in omnibus exsequatur.
Sit autem ostium diversis duabus seris ferreis, valvis et vectibus
optime communitum; ut in nocte maxime duabus clavibus obseretur,
quarum unam habeat portanaria, aliam abbatissa. Et in die
sine custodia minime dimittatur, et una clave firmiter obseretur.
Caveant autem studiosissime et procurent ne unquam ostium
stet apertum, nisi quanto minus fieri poterit congruenter. Nec
omnino aperiatur alicui intrare volenti, nisi cui concessum fuerit a
summo Pontifice, vel a nostro domino cardinali. Nec ante solis ortum
monasterium ingredi, nec post solis occasum sorores intus aliquem
remanere permittant, nisi exigente manifesta, rationabili et
inevitabili causa.
Si pro benedictione abbatissae, vel pro aliqua sororum in monialem
consecranda, vel alio etiam modo, concessum fuerit alicui episcopo
missam interius celebrare, quam paucioribus et honestioribus
poterit sit contentus sociis et ministris. Cum autem intra monasterium
ad opus faciendum necesse fuerit aliquos introire, statuat tunc
sollicite abbatissa personam convenientem ad portam, quae tantum
illis, et non aliis, ad opus deputatis aperiat. Caveant studiosissime
omnes sorores ne tunc ab ingredientibus videantur.
|
|