"amandus, amanda, amandum". 16 Casus quoque VI habet
participium, quomodo nomen, nec in ipsis deficit, et declinantur
ad similitudinem nominum adiectiuorum in ns desinentium uel
in us mobilium, sicut dictum est, exceptis illis que a uerbis
quarte declinationis in eo desinentibus deriuantur, que in genitiuo
ie in eu mutant, ut "iens, euntis", "quiens, queuntis". 17 Tempora
coniuncta habet: presentis et preteriti imperfecti ut
"amans", preteriti perfecti et plusquam perfecti ut "amatus", futuri
ut "amaturus" et "amandus". 18 Nascitur autem participium presens
et preteritum imperfectum a prima persona preteriti imperfecti
in omni coniugatione , mutata bam in ns , ut "amabam,
amans", "docebam, docens", "legebam, legens", "muniebam, muniens",
exceptis in eo desinentibus quarte coniugationis, que i
productam habent ante bam , "adibam", "quibam". 19 Hec tamen
antiqui scribebant diptongo ei , trasmutationem uocalium factam
ostendentes: "adeibam", "queibam" pro "adiebam", "quiebam" secundum
antiquiores (quod in aliis uerbis sepe solet fieri, ut "polibam"
pro "poliebam"), nec tamen id prohibuit hec participia ad
|
|