XII
De incertitudine divitiarum.
(1) Omnis cupidus contra naturam nititur et molitur. Natura
namque pauperem adducit in mundum, natura pauperem
reducit a mundo. Nudum enim eum terra suscepit et
nudum suscipiet. Cupidus autem cupit et curat fieri dives
in mundo. «Destruam, inquit, horrea mea, et maiora horum
faciam et illuc congregabo omnia que nata sunt michi et
omnia bona mea». Sed: «O stulte, hac nocte repetent animam
tuam a te, que autem parasti cuius erunt?». «Thesaurizas,
et ignoras cui congregabis ea». «Dormierunt sompnum
suum et nichil invenerunt omnes viri divitiarum in
manibus suis». «Dives cum dormierit, nichil secum affert;
aperiet oculos suos, et nichil inveniet».
(2) «Ne timueris ergo cum dives factus fuerit homo et cum
multiplicata fuerit gloria domus eius; non enim cum morietur
accipiet hec omnia, neque simul descendet cum
eo gloria eius». Sed «relinquent alienis divitias suas, et sepulcra
eorum domus eorum in eternum». Hinc etiam sapiens
attestatur: «Qui acervat ex animo iniuste, aliis congregat,
et in bonis suis alius luxuriabitur». Proh dolor, quem
habet hostem dimittit heredem.
|
|