Paulinus Aquileiensis: Contra Felicem Urgellitanum episcopum libri tres

Pag 61


deum etquem misisti Iesum Christum. Subauditur etenim etquem
misisti Iesum Christum credant solum et uerum deum.
II 11 (I 37) Haec +inice+ tantorum herilium uirorum praeclara
deum illum uerum protestantur oracula. Sed et omnipotens pater
dilectum suum signauit filium. Ipse se quoque deum uerum et dei
proprium confessus est filium. Tu autem illi, o infelix, nihil amplius
quam puro homini contulisti. Porro noncupatiuum eum deum
et adoptatiuum filium dum impia nare subsannas, quid aliud
quam uni cuilibet electorum hominum communem honorem rependis,
cui debueras singulariter dealis potentiae gloriam excellentius
exhibere? Sed quia ob hoc Arrium aeterno nosti a sanctis
patribus anathemate damnatum, idcirco fraudare catholicam fidem
lucubri satages obiectione. Et dum uipereos sibilos prurienti
fingis auricula refutare, pestifero aspidis ueneno regulique admodum
infamaris flatu necari. Diuidere nempe unum Christum
eundemque dei filium in partes dissicanti corde conaris. Nam dum
modo uerum deum uerumque dei filium, modo namque nuncupatiuum
deum et adoptatiuum filium insaniae furia mancipatus
elinguas, quid aliud quam quattuor introducere personas festinas,
licet neges te hoc specie tenus non adserere, quod quidem adstruisse
te nihilominus exhibitis in rebus probaris? Porro quia redemptor
noster ex utraque natura, diuina siquidem et humana, dei hominisque
filius unus idemque ueraciter praedicatur, idcirco tibi uidetur
duo et duo, uerus uidelicet et proprius, nuncupatiuus scilicet et
adoptatiuus, recte confiteri? Quasi alter sit Christus purus deus,
hoc est uerus, et alter purus homo ueluti quilibet unus electorum,
hoc est nuncupatiuus deus, ex hoc etenim proprius, ex illo uero
adoptiuus filius, cum simplex sincerae fidei racio aliter in directum,
normulam suae religionis in nullo prorsus curuans errore, extendat
utrique lateris rectitudinem mensam. Aliter quippe ex patre, quia
ante omnia saecula et sine initio inuisibilis et incorporalis de
coaeterno natus est genitore, aliter profecto ex matre, quia certo in
tempore uerbum caro factum corporaliter natus est deus homo. Et
non alius qui ante saecula et alius qui in tempore, sed unus

Torna all'inizio