"Aut deus nature patitur aut machina mundi dissoluitur". Hic est
uerus et eternus Deus, cuius est posse naturalia queque dissoluere,
et cogere in lege nature peccare, qui sola unius sui fidelis prece
cursum solis mundanum contra naturalem institutionem ipsius ad
Sabaoth figi et stari mandauit. Hoc autem de Medea secundum
fabulas ideo ponitur quoniam sic de ea fabulose fuisse presens
ystoria non obmittit, cum et ipsam fuisse in astronomia et nigromantia
peritissima non negetur.
Medea autem, audito patris precepto, quamquam esset virgo
nimium speciosa, conata est, ut mulierum est moris, speciem addere
speciei per speciosa uidelicet ornamenta. Quare compta pretiosis
ornatibus et regio apparatu, decora cuncto gradu, non obesse
familiaritate, ad discumbentium mensas accessit. Quam sedere
iuxta Iasonem illico iussit pater. Sed O misera et infatuata nobilitas,
quid urbanitati debes in honoris tui precipitium et tui decoris
pro curialitate iactura? Numquid est sapientis se credere constancie
puellari aut sexui muliebri, qui nullis annorum circulis
nouit captare constantiam? Cuius animus semper consistit in motu
et precipue inter pubescentes uacillationes antequam mulier viro
facta uiripotens misceatur. Scimus enim mulieris animum semper
virum appetere, sicut appetit materia semper formam. O utinam
materia transiens semel in formam posset dici suo contenta formato!
Set sicut de forma ad formam procedere materie notum est, sic
mulieris concupiscentia dissoluta procedere de viro ad virum, uti
esse creditur sine fine, cum sit quedam profunditas sine fundo, nisi
forte pudoris labe aliqua abstinencia laudanda concluserit sub
terminis honestatis. Qua ergo, O rex Oetes, ductus audacia tenere
puelle latus extranei viri lateri consuisti? Si sexus fragilitatem ex
animo discusso librasses, heredem unicam regni tui ignominioso
nauigio in extranea regna delatam sub tanto dispendio non fleuisses
vt filia simul et semel et thesauri tui inaudito cumulo priuareris.
Quid tibi profuit Martis custodia aduersus fraudes mulieris et dolos?
Sane quia quod futurum erat, forte dixeris, nullatenus potuisti
uitare, iussisti filiam tuam cum Iasone communicare conuiuium et
Iasonem statuisti partecipem nate tue in cellebratione ciborum.
|
|