II. Illic autem districta se pęnitentia iugiter macerans,
cępit cum quodam converso cottidianum habere colloquium,
a quo etiam, iuxta mediocritatem sensus, bonę exhortationis
audiebat sepe consilium. Quem cum conversus frequenter
ammoneret secularem vitam omnino postponere et ad
sanctę conversationis ordinem festinare, sed ad hoc mentem
eius humiliare nullatenus posset, aliquando inter cętera velut
gratulabundus intulit dicens: «Si tibi», inquit, «ego beatum
Apolenarem corporali specie, ita ut eum manifeste videre
|
1
5
|