CAP. V.
Publica res Romanorum tunc scienter regitur,
Cum sophye gemmis sertum regale inseritur
Et imperiale sceptrum docta manu geritur.
Cui tantę dignitatis datur curam gerere,
Semper debet, si non multa, saltim pauca legere,
Ut legendo discat orbem post deum protegere.
Sumat breviter descripta regalis sublimitas;
In his enim spiritalis habundat utilitas,
Per quam sursum aspirabit humana fragilitas.
CAP. VI.
In diebus umbrę nostrę semper simus pavidi
Aliene facultatis nullatenus avidi,
Ut feliciter curramus viam nostri stadii.
Non camelum gluciamus, nec liquemus culicem,
Nec leonibus obmissis persequamur pulicem;
Conculcemus scorpiones, transeamus supplicem.
Ubicumque conversamur, sit comes iustitia,
Ore, manu propellatur hostis avaricia,
Quę turbare sepe solet principum iudicia.