perstrepere, Torismund Theodoriti regis filius dolens de paterno
funere statuit Attilam obsidione coartare, ut eum eiusque exercitum
ad internitionem usque deleret. tum Attila de vitae
fiducia iam desperans ex eqvitatoriis ingentem pyram sellis
construxit, ut ibidem se Gothis inminentibus supposito igne
cremaret, ne aut quisquam de eius laetaretur vulnere aut rex
tantarum gentium in potestatem hostium deveniret. Aetius
vero incaute perpendens Romanos a Gothis perempto Attila
deprimi nec deinceps adversum Gothos, si necessitas incumberet,
solacium habere, Theodorico quasi eius rebus consulens
persuadet, ut domum reverteretur regnum paternum arriperet,
ne, si ab eius invaderetur germanis, acerbius ei esset cum
suis quam cum hostibus dimicare. hoc ille consilium tamquam
pro sua salute prolatum libenter amplectens domum reversus
est regnumque paternum suscepit. ceterum Aetius ob hoc
talia machinatus est, ut Attilam ab eius inpressione subduceret.
inscia heu mens hominum, quantum hac provisione detrimentum
patriae, dum avertere cupit, ingessit.
At vero Attila cernens se relicto hostes ad propria remeasse,
erectis animis ac spe salutis elevatus Pannonias repedavit
multumque potiorem exercitum coacervans Italiam furibundus
introiit. ac primum Aquileiam civitatem in ipso Italiae
sitam principio expugnare adgressus est; quam continuo triennio
obsidens, cum adversus eam strenue civibus repugnantibus
nihil praevaleret iamque murmur sui exercitus non valentis
famis tolerare penuriam audiret, cum die quadam civitatem
circuit, ut ex qua parte eam facilius posset expugnare, inqvireret,
cernit repente aves in aedificiorum fastigiis nidificare
solitas, quae ciconiae vocantur, uno impetu ex urbe migrare
fetusque suos sublatos rostris per rura forinsecus deportare.
‘aspicite’ inquit ad suos ‘aves futurorum praescias perituram
relinqvere civitatem’. atatimque adhibitis machinis tormentisque
hortatur suos, acriter expugnat urbem ac sine mora capit:
diripiuntur opes, captivantur vel trucidantur cives, residuum
direptioni igni supposito flamma consumit. fuerat si quidem
|
|