ignarus, sine astronomia pervideam iudicemque abesse nec posse nec
debere, quin ita praeeminentiam in cunctos obtineas, quemadmodum
omnes virtutibus antecellis. Me itaque posthac noti aemulum adversariumque,
sed subditum obsequiosumque habebis.
XXIX. Cum iam taceret Piccininus, et multa exorsus cum
comitate Sfortia maiori natu honoris pollicitationumque vices rependere
incepisset, interrupit sermonem Foroiulianus, qui toto corpore
cernuus, ad Sfortiae pedes prostratus, admissi in se flagitii veniam
gemebundus imploravit. Quem cum Sfortia manu sublevatum consolari
et suam illi gratiam multis verbis spondere coepisset, conspexit
Ciarpellonum toto potius corpore serpentem quam cernuum
advenire: cuius indignitate facti eo, ut ad Piccininum conversus
dixit, commotior, quo genitoris Sfortiae et suus fuerat alumnus, illi
ut recederet exclamavit. Tum, omni Philippensium turba ad salutationem
concurrente, abiit in castra dimissus a Sfortia Piccininus,
et Sfortia item, in sua reversus castra, misit qui Conum Antignanum
Rumanum et inde Senigam Binam et Casale Maius pro Venetis
receperunt. Quod tamen uterque exercitus pabuli penuria angeretur,
decimo indutiarum die mutarunt castris locum, secesseruntque Fontanellam
inter et Soncinum Sfortia, et in Vailatem pagum Piccininus.
XXX. Nuntiaverat interea Venetis Florentinisque Sfortia qua
compulsus causa, ipsis insciis, indutias constituisset. Ostendit
namque, etsi meliorem appareret suam, qui transmisso amne Ollio,
vincere coepisset, quam hostis fortunam esse, eo tamen loci adductam
fuisse tunc belli summam, ut parvo momento et vel unico,
quae multa in praeliis committuntur, errato, posset pariter ad alterutros
clades aut victoria inclinare; Dei tamen benignitate factum
esse, ut suae timens rei Philippus ea supplex obtulerit, quibus
maiora melioraque nec belli diuturnitas multo cum dispendio
durata victoribus attulisset: dedisse illum ad se publica documenta
solemni ritu et quotquot dictet iuris legumve rigor modis vallata,
quorum vigore pacis arbitrium in ipsum Sfortiam compromittat,
et iureiurando affirmet, nihil eorum quae iusserit immutare: nec
esse cur vererentur sociae belli res publicae hanc pacem quemadmodum
et superiores suspitiosam parvoque tempore duraturam,
cum praeter reddita Venetis, quod iam scirent, Bergomensium Cremonensiumque
oppida cum arcibus et castellis, Cremonam et Pontremulum
in Ligusticis in Blanchae uxoris dotem dare promiserit,
et ita promiserit ut nullam ipse fraudem subesse confidat.
|
|