Nondum parte sua super hoc discrimine lesa,
Cedit ab Italia cauto moderamine cesar;
Cuius et in reditu vindicat ipse dolum.
Obprimit interea fortissima Crema Cremonam.
Nunc Melana tonat, tunc ledit ubique coronam,
Ut male diripiant que potuere bona.
Si Melana potens garrire velit, scia fiat,
Expedit ut caveat bello veniente, Papia
Ad mala cuncta quia plena furoris yat.
Totius Ytalie frenum Melana teneret,
Si monocrantis ei modicum fortuna faveret;
Quem quia non timuit, digna pericla tulit.
20. De secunda deditione Mediolani et de eius destructione et de secunda desolatione Terdone.
Cesaris adventum probitas Melanica novit,
Et mediis campis conmittere prelia vovit.
Civibus eductis, cauta latenter adit.
Adua fluminei servabat litora ruris,
Qua tunc securi fuerant a sorte futuri.
Tunc strepitus populi concitus arma tulit.
Cesar in opposito stans litore cuncta notabat;
Cui vada dat fluvius, que nemo vadanda putabat.
Adua tunc aditus plebe negante dabat.
Irruit in populum turba trepidante Boemus;
Vincitur hinc penitus; victricia signa tenemus.
Vir perit in fluvio, femina quodque genus.
Pontibus evectus transit cum milite cesar.
Adua grandis erat; nant plurima corpora cesa.
Rex iubet, ut reliqua copia castra petat.
Agmina, que pridem campo latuisse notavi,
Regis in excidium Melana superba paravit,
Nescia, quod populi litore turba cadit.
Ex inproviso pervenit ad illa Boemus;
Qui nimis ignarus direxit in agmina frenum.
Grandis erat strepitus; vulnus ab hoste ferunt.
Vir dum bella gerit, mortem discrimine querit.
Miles ab hoste perit; neuter putat arma tueri.
In dubium venit, quis modo victor erit.
Regia turma recens veniens adiungitur illis;
Quisque suis manibus gladium presentat Achillis.
Que latitabat agris, turba dolosa cadit.
Carcere quingentos equites res publica cepit;
Vulnere confectos reliquos Melana recepit.
Grandis et orribilis planctus in urbe redit.
Tunc Martisanam, sibi quam Melana subegit,
Victor cesar habens, ad gaudia prisca redegit.
Sic prius oppressos aula benigna regit.
Omnia circuitu subito castella tenemus.
Plurima destruimus; set plurima stare iubemus.
Undique subicimus predia, rura, nemus.
|
|