Saba Malaspina: Rerum Sicularum libri

Pag 289


Cap. XIX
Guillelmus Standardus ad Conturbii castrum obsidionem
procedit, quo Corradus Capucius confugerat.
Auxilii spe amissa, incolae se ac Corradum hosti
dedunt, qui statim illum, avulsis oculis, suspendit.
Martinus ac Jacobus Capucii Neapoli pariter sunt
interempti. Fredericus Castellae, cum Standardo
collocutus, una cum Theutonicis suis Hispanisque,
Tunisium petit, ibique fratris sui Hispaniae regis
jussu interimitur.
Augusta in viduitatis vestibus lugubre commorante
in vastitate moesta, tantorumque mortes
deplorante concivium, Standardus praedictus, ex
praeterita caede superbus, de modo felicis successus
elatus, versus castrum Conturbii, quod frequenter
propter inhabitantium incostantiam et volubilem
voluntatem rebellionis contra quemlibet regem
Siciliae calcaneum erigens, jam pluries decorem
habitationis amisit, cum toto exercitu memoratu
anxius ad ulteriora festinat. In dicto namque
castro Corradus Capucius, certus jam de interitu
Corradini, cum quatuor Thuscorum comestabulis,
et aliquibus Theutonicis, propter loci
fortitudinem, qui nec aggressu, nec obsidione faciliter
expugnari poterat, se reduxit. Quo quidem
valida hominum instantia, seu densis sepibus,
angustato per girum, cum jam interiores obsessi
de omni succursu et subsidio desperassent,
nec haberent vires, perdito capite, de cetero valituras,
comestabuli Thuscorum, et duodecim majores
castri de prodendo Corrado praedicto, et
tradendo gallicorum judicio, machinationis fraudem
invicem cogitarunt, ac, conspirationis inter
se foedere roborato, tractatum cum Standardo
pro personarum suarum salute, quarum nullam
misericordiam expectabant, si eos aliter manus
gallica comprehendisset, saepefato Corrado inscio
per dies aliquos tenuerunt. Demum quibusdam
pactis, quibus nonnumquam fides infringitur,
vel pollicita non servantur, hinc inde vallatis,
praedicti conspiratores ad porticum ecclesiae,
ubi memoratus Corradus pro eo stupefactus animo
et corpore morabatur, quod jam omnimodam
certitudinem de conspiratione receperat, et machinatae
presagia proditionis habebat, ac casum
gravem imminere sibi, ex judiciis autumabat,
succincti gladiis accesserunt. Verum Corradus
praedictus, antequam sui conspiratores in
eum manus injicerent, videns eorum mutatas facies,
quibus mos est praeconceptum crimen pandere
vultibus, dum iidem conspiratores vellent
eum quibusdam verbis excusationis in peccatis
excusandae perungere, et tyndiaca palliationis
frustra propinatum abolere venenum, non passus
eos praeloqui, surgens ait: "O socii, o domini,
verbis, ut video, non est opus ultra. Scio quid
in me cogitaveritis, scio quid estis acturi. Unum,
oro, quod, si pro exhibitione personae meae
tantum omnes potestis evadere, et de personarum
vestrarum, et rerum salute promissa cautum

Torna all'inizio