mandatis. Abbas iter faciens Aprutium
perrexit, ibique in possessionibus Ecclesiae
aliquantisper moratus est. Quo spatio praefatus
Wilielmus minister fraudis, et revera
sacrilegus, cum videret Abbatem morari, et
haberet in sua potestate terras Monasterii, retendit
Alannum, et convocans omnes habitatores
illius oppidi, dixit eis, quia in crastina
die venturi essent inimici, qui depraedarentur
terram Beati Clementis, dimitterent illa pascua,
in quibus suas boves et oves solebant ducere,
et ducerent eas secus fluenta Piscairae, ut facilior
sibi cursus esset in mane, quando decreverat
cum satellitibus Alannenses praedas agere.
Illi parentes jussis nequissimi, coadunaverunt
animalia infinitae multitudinis, et in loca illa
ea duxerunt, in quibus praeceperat eis.
Mane facto coadunata satellitim multitudine,
armata militum turba, Wilielmus venit ad
loca, et revera hostis nequissimus, qui deberet
esse tutor fidelissimus, armenta boum, et
greges ovium rapuit, et duxit secum, et ita
dissipavit, quod nec unam caudam ex omnibus
reddere voluerit. Advenit Abbas, et audito
quod fecerat, doluit, et ut ememdaret
semel, et secundo, et tertio rogans, vix paucos
boves recuperare potuit. Vir autem Domini
Oldrius non armis secularibus, sed Divinis
armatus Sancto Clementi quod iniquus fecerat
humili precatu innotuit, et ut de suis curam
ageret exoravit.
1128.
Cujus precatus non contemsit Altissimus,
immo antequam finiretur unus annus in eadem
die anniversaria, quae est nono Calendas Septembris,
in qua terram Ecclesiae inique fuerat
depraedatus, Castellionis oppidum perdidit:
Nam, sicut fertur, in ipsa nocte circa horam
matutinae laudis duobus Fratribus in Capitulo
quiescentibus per visionem apparuit Beatus Clemens,
dicens: Surgite, notifico vobis quia noster
hostis Wilielmus de Castellione traditus
est in manus inimicorum suorum. Hodie abjicio
eum de terra mea, ut amplius contra me
non vivat ex ea, nec etiam volo, ut cum patribus
suis circa me locum habeat sepulturae.
Expergiscentibus vero Fratribus illis, et de
tali visione mirantibus, antequam silentium
solveretur factus est insultus in eum, et Wilielmus
captus, et exheredatus fuit in anno ab
Incarnatione Domini nostri Jesu Christi millesimo
centesimo vigesimo octavo: nec postea
quispiam de ejus genere ad dominationem hereditatis
ejus potuit pervenire, Beato Clemente
sibi vicem reddente, et Domino Jesu Christo
praeordinante, qui numquam deserit praesumentes
de se.
1129.
Igitur in anno Dominicae Incarnationis millesimo
centesimo vigesimo nono, mortuo Papa
Honorio, et Innocentio ultra montes pergente,
et Anacleto in Apuljam veniente, Dux Rogerius,
qui jam ceperat Trojam, et sere totam
Apuliam, Rex est constitutus.
1130.
Qui sequenti anno, idest millesimo centesimo
trigesimo ab Incarnatione Domini expugnavit
et cepit Amalfiam.
1131.¬
Deinde in sequenti anno Dominicae Incarnationis
millesimo centesimo trigesimo primo,
idem Rex expugnavit Barim, et Rex Lotharius
Italiam ingressus est.
|
|