aureorum Carthaginem misit, quos ex manibus equitum
Romanorum senatorum et militum detraxerat. || deinde Sempronio
Graccho Q. Fabio Maximo consulibus Claudius Marcellus
ex praetore pro consule designatus Hannibalis exercitum
proelio fudit primusque post tantas rei publicae ruinas
spem fecit Hannibalem posse superari. || interea in Hispania,
ubi frater Hannibalis Hasdrubal remanserat cum magno exercitu,
ut eam totam Afris subigeret, a duobus Scipionibus Romanis
ducibus vincitur. perdit in pugna xxxv milia hominum:
ex his capiuntur x milia, occiduntur xxv milia. mittuntur ei
a Carthaginiensibus ad reparandas vires xii milia peditum, iiii
milia equitum, xx elephanti. || Centenius Paenula centurio decerni
sibi ultro bellum adversus Hannibalem petiit, a quo cum
octo milibus militum, quos in acie eduxerat, caesus est. post
hunc Cn. Fulvius praetor ab Hannibale victus amisso exercitu
vix evasit. ||
Anno quarto postquam ad Italiam Hannibal venit, || Cn.
Fulvium proconsulem undecim praeterea tribunos et XVII milia
militum interfecit. || Marcellus consul || cum Hannibale apud
Nolam triduum continuum dimicavit; primo die pari pugna
discessum est, sequenti victus consul, tertio victor VIII milia
hostium interfecit, ipsum Hannibalem cum reliquis fugere in
castra compulit. || Hannibal multas civitates Romanorum per
Apuliam Calabriam Brittios occupavit. quo tempore etiam rex
Macedoniae Philippus ad eum legatos misit promittens auxilia
contra Romanos sub hac conditione, ut deletis Romanis ipse
quoque contra Graecos ab Hannibale auxilia acciperet. captis
igitur legatis Philippi et re cognita Romani in Macedoniam
M. Valerium Laevinum ire iusserunt, in Sardiniam T. Manlium
Torquatum proconsulem. nam etiam ea sollicitata ab
Hannibale Romanos deseruerat. ita uno tempore quattuor locis
pugnabatur: in Italia contra Hannibalem, in Hispaniis contra
fratrem eius Hasdrubalem, in Macedonia contra Philippum, in
Sardinia contra Sardos et alterum Hasdrubalem Carthaginiensem.
|
|