constat precelsa eximiaetas vestra a nobis petisse monasterium, scilicet beati Silvestri
pontificis atque confessoris, situm in monte Seraptim, nec non et alia illi
tria subiacentia monasteria, sancti scilicet primi martyris Stephani et beati Andreae
apostoli atque Victoris, [cum] universis rebus et possessionibus, locis etiam et diversis
presidiis vel omnibus eis generaliter pertinentibus in integrum: ecce, precelsae excellentiae
vestrae voluntati annuentes, per huius precepti seriem nostrum monasterium
beati Silvestri cum predictis aliis tribus ei subiacentibus monasteriis, id est beati
Stephani atque beatorum Andreae et Victoris, cum omnibus eis generaliter et in integro
pertinentibus a presenti quintadecima indictione et in perpetuum pro sustentatione
peregrinorum et alimoniis fratrum nostrorum, Christi pauperum atque monachorum
illic nunc et in posterum spiritalem vitam degentium firma stabilitate vobis
concaedimus; et per vos in prelato venerabili monasterio hanc nostram apostolicam
exarationis preceptionem perenniter permanendam concedimus atque largimur, quatinus
vestro studio ea, quae ad laudem redemptoris nostri et meliorem statum predictorum
venerabilium monasteriorum pertinere noscuntur, in omnibus Deo auspice pro
aeterna excellentiae vestrae memoria et maxima remunerationis mercaede nihilhominus
proficiant; decernentes itaque, si quo tempore preceptum illud, quod a sanctae
recordationis predecessore nostro, beatissimo domno Zacharia papa, quod Carlomanno
germano vestro de eodem monasterio emissum est, vel aliud quodlibet de ipsis prefatis
monasteriis munimen ibi repertum fuerit, causam inanem atque vacuam esse,
nullam in se habentem firmitatem; statuentes interea et hac apostolica censura,
divini iudicii obtestatione et anathematis interdictione, haec, quae ad laudem Dei dinoscimur
constituisse, pro sustentatione peregrinorum, ut dictum est, et cuncte monachorum
illic consistentis congregationis stabilitate in perpetuo permaneri inlibata.
|
|