LIII. De uiro et securi.
Quo teneatur eget nil ausa secare securis.
Armet eam lucus, uir rogat; ille fauet.
Vir nemus impugnat lassans in cede securim:
Arboris omne genus una ruina trahit.
Lucus ait: «Pereo. Mihimet sum causa pericli,
Me necat ex dono rustica dextra meo».
Vnde perire queas, hostem munire caueto:
Qui dat quo pereat, quem iuuat hoste perit.
|
|