Augustinus et Ieronimus, qui salutifera vivendi multa nobis reliquere precepta. Quorum
Ambrosius, ne ab ęcclesia iussu Valentiniani et Iustinę pelleretur, armis populorum
defensatus est; nec vituperavit Dei sacerdos divinum populi fervorem, set potius laudavit.
Eodem quoque tempore venerabilis Augustinus Bonifacium principem, ut
Donatistas et Circumcelliones depredetur et vastet, hortatur.
Sed quoniam religiosorum principum superius mentio facta est, aliqui de vita
eorum et legibus ab eis promulgatis huic opusculo necessarium duxi inserere. Nunc
autem ab ipso Theodosio ordiamur. Hic suscepto regni gubernaculo barbaros mirabiliter
vicit et sedavit, et Arrianos ab ecclesiis expulit et eas orthodoxis reddidit;
Persas intra fines suos stare coegit, Maximum tyrannum regno expulit. Interea
pacificato regno Thesalonicam veniens, regia licentia populum inconsulte iussit interfici.
Qui dum Mediolanum venisset, a liminibus ęcclesię á beato Ambrosio prohibitus est.
Sicque cognoscens peccatum suum, tamdiu flevit extra ęcclesiam publice, quamdiu
veniam meruit; data lege: ut sententię principum, sub animadversione prolatę, usque
ad XL dies non obtineant firmitatem.
Quantam vero reverentiam erga sacerdotes Dei Archadius et Honorius filii eius
habuerunt, leges ab eis promulgatę testantur in hunc modum: Imperatores Archadius
et Honorius augusti Theodoro presidi prefecto. Si quis in hoc genus sacrilegii incurrerit,
ut in ęcclesia catholica irruens sacerdotibus et ministris vel ipsi cultui
locoque aliquid importet iniurię quod geritur a provincie rectoribus animadvertatur;
atque ita provincię moderator, sacerdotum et catholicę ęcclesię ministrorum, loci
quoque ipsius et divini cultus iniuriam capitali in convictos sive confessos sententia
noverit esse vindicandum . Et post pauca: Sitque cunctis laudabile factas atroces
sacerdotibus iniurias vel ut publicum crimen insequi et de talibus ultionem mereri et cetera.
Quid vero Martiani et Valentiniani pia dualitas ad beatum papam Leonem scripserit,
audiamus: et tuam , inquiens, sanctitatem, principatum in episcopatu fidei
possidentem, sacris litteris in principio iustum credimus alloquendam, invitantes atque
rogantes, ut pro firmitate nostri imperii et statu ęternam divinitatem tua sanctitas
deprecetur .
Qualiter autem Constantinus, non ille primus, set alter cognomine pius imperator
scripserit domno papę, advertite: Per Deum , inquiens, omnipotentem non est apud nos
partis cuiuslibet favor, set equalitatem utrisque partibus observabimus, nullatenus
necessitatem facientes in quocunque capitulo eis, qui a vobis diliguntur quoquo modo,
set omni honore competenti et munificentia et susceptione dignos eos habebimus. Et
si quidem utrique convenerint, ecce bene; sin autem minime convenerint, iterum cum
omni humanitate eos ad vos dirigemus . Et post pauca: Invitare enim et rogare
possumus ad omnem emendationem et unitatem omnium christianorum, necessitatem
vero inferre nullatenus volumus .
Quid vero alter Constantinus et Hyrene augusti ad Adrianum papam scribant,
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|