In bellum surgit aciesque parantur ad arma.
Audit Franciscus et, praescius exitialis
Finis, dissuadet bellum, bellique futurum
Nunciat eventum male cedere, damna referre.
Irrisere virum nec suscepere loquentem;
Itur, pugnatur, cedunt, fugiunt, capiuntur
Et gladio pereunt populorum millia multa,
Ac sanctum sprevisse virum sero doluerunt.
Celanum veniens ut praedicet, ad comedendum
Militis instanti prece tractus, dum prius orat
Quam comedat, reserante Deo, quod mox moriturus
Hospes erat norat; vocat ipsum, commonet ut se
Praeparet ad mortem, devote confiteatur,
Disponat domui. "Nec enim, carissime", dixit,
"Hic hodie comedes; alibi tibi mensa paratur,
Et pietatis opus in nos Dominus tibi reddet".
Mox vir obedivit sancti verbo, socioque
Ipsius statim confessus et hospitii res
Disponens, aliis prandere volentibus, ipse
Morte repentina rapitur, meritisque recepti
Hospitis evasit poenam meruitque coronam,
Dum praemunitus bona providet et mala delet.
Grata Deo pietas, nec eam mercedis abundae
Fructu fraudari largus patitur Retributor;
Vix pietate Dei fraudatur amans pietatem.
Infirmans sanctus iacuit quandoque Reate.
Ad quem deferri se praebendarius unus,
Cui nomen Gedeon, vir lubricus et male dudum
Conversans, fecit nimio languore gravatus.
Signari signo crucis a sancto lacrimose
Se petit, et precibus assistentes simul instant.
Cui sanctus: "Cum tu dudum male vixeris", inquit,
"Non veritus Dominum, cur te signem? Tamen horum
Qui tecum poscunt precibus, tibi duco favendum
|
|