Formosus fieri studeo; solemque perosus,
       Antra umbrosa colo frontemque manusque recenti
       Fonte novans. Speculum Coridon bizantius istud,
       Quo michi complaceo, dono dedit; omnia novit
       Et patitur coniunx, quoniam sua multa vicissim
       Dura fero. Vos ignotas iactetis amicas,
       Me mea perpetuis foveat complexibus Epy.
Pam. Infamis mulier, multisque infausta maritis,
       Te foveat demens ! Prior Epycus ille, profanos
       Lapsus in amplexus, cecinit per rura, per urbes
       Quam coniunx generosa sibi; prior ipse puellam
       Nactus ad irriguos secum traduxerat ortos;
       Ludibrioque habitus vivens moriensque, iacentem
       Exedere canes et perminxere sepulcrum.
       Letior haud aliis post hunc; sed adultera forte
       Fida tibi; fruere et speculum Coridonis habeto.
       Eternum gemat ille miser, pastoribus aule
       Qui primus mala dona dedit ! Formosus haberi
       Dum petis, et capiti circumdas serta nivoso,
       (Ignotum tot pondus avis) dum floribus antrum,
       Dumque pedum, delire, rosis silvestribus ornas,
       Omnia depereant; quando impia sidera celo,
       Impia fors terris superant. Intercidat una
       Cura gregis; rurisque labor, studium peculi.
Mi. Succedet michi forte aliquis nec longius hinc iam
       (Augurio nisi fallor) abest qui tristis inersque
       Mitia preduris excuset facta repulsis,
       Alvernasque ferat Romana in pascua sordes.
Pam. Quem talem, nisi te genitum fortasse, minaris?
       En tua tota fides ! En laudum summa tuarum !
       Peiorem si terra parit, tunc optimus ipse,