concessis, valeant possidere et dominare et nulla requisitione,
nec nullum impedimentum a iudicibus publicis, tam nostro
tempore quam et succedentium regum, exinde habere non pertimescunt,
sed, ut diximus, sub integra emunitate, absque introitu
iudicum, in Dei nomen resedeant. Et ut hec auctoritas firmior
habeatur vel diuturnis temporibus conservetur, manu propria
subter eum decrevimus roborare ac de anulo nostro iussimus sigillare.
Signum … Caroli gloriosissimi regis. Vuigbaldus ad
vicem Radoni recognovit et. Data decimo kalendas iunias, anno
XI ^mo et V[SUP>] to .
<II>. Anno ab incarnatione domini nostri Iesu Christi
DCCCLXXIV, inditione III, mense iunio, feria VI, quinta hora noctis
ostensum est signum in cęlo. Apparuit enim stella conmaetis
in signum Arietis, fulgens quasi faculam luxitque per dies XIV.
In ipso vero anno, domnus Ludovicus, serenissimus augustus,
obiit mense augusto, feria VI, et Karolus rex Francorum ingressus
est in Italiam cum multitudine magna et obtinuit regnum anni
II. In secundo vero anno, quam ingressus est Italia, apparuit
similiter mense marcio stella conmaetis parte occidentali in signum
Libre et luxit per dies XV sed non tam prefulgida quam illa
que primitus apparuit. In ipso vero anno mortuus est Karolus
imperator et Karolus mannus rex Bagioariorum ingressus in Italiam
cum infinita populi multitudine et obtinuit regnum. In proximo
vero apparuit alium signum in cęlo mirabile: pridie nonas
ianuarii, cum esset cęlum totum serenum et iam aurora crebresceret,
apparuit lux inmensa, ut nobis visum est, quasi XII momenta