et ipsum pulchris pomiferis et amenis uiridariis circumdedit, et diuersis aquarum conductibus
et piscariis satis delectabile reddidit.
Rex autem W[ilhelmus] circa quadragesimam fluxu uentris et molestia cepit affligi, quam
passionem cum aliquanto tempore occultasset, circa mediam quadragesimam eadem passione
crescente, credens se moriturum, penitentiam et confessionem accepit, quosdam de captiuis
liberauit, redemptionem pecunie, quam Apulie imposuerat, condonauit, testamentum fecit, in
quo W[ilhelmum] filium suum maiorem totius regni heredem instituit. Henrico alteri filio
principatum Capue, quem concesserat, confirmauit, pecuniam magnam expendendam pro salute
sue anime dereliquit; Margaritam reginam uxorem suam, totius regni et filiorum suorum
tutricem et gubernatricem pariter ordinauit, Riccardum uero Siracusanum electum et Matheum
suorum notariorum magistrum, uiros utique legales, providas et discretos, illius et
filiorum suorum consiliarios et familiares esse disposuit. Sed cum predicta passio ingrauesceret,
rex W[ilhelmus] R[omualdum] secundum Salernitanum archiepiscopum, qui in arte
erat medicine ualde peritus, ad se uocari precepit. Qui ad eum circa pascha ueniens, ab
ipso honorifice est susceptus, cui multa salutaria medicine consilia tribuit. Sed ipse sui
ingenii auctoritate confisus, sibi nonnisi que ei oportuna uidebantur medicamina adhibebat.
Unde accidit quod sabbato ante octauas pasche emitritea illum febris inuasit, et inualescente
passione mortuus est et sepultus est in cappella beati Petri in palatio suo. Defunctus est
autem rex W[ilhelmus] anno uite sue quadragesimo sexto, anno autem regni sui, quo cum
patre suo et per se regnauerat, XV mense X anno autem ab incarnatione Domini MCLXVI,
indictione XIV mense Madii, septimo die intrantis eiusdem mensis circa horam nonam. Fuit
autem rex W[ilhelmus] pulchra facie et decorus aspectu, corpore pinguis, statura sublimis,
honoris cupidus et elatus, in preliis per mare et terram uictoriosus, regno suo odibilis et
plus formidini quam amori, in congreganda pecunia multum sollicitus, in expendenda non
adeo largus, fideles suos diuitiis et honoribus extulit, infidelibus supplicia intulit et de regno
exulare coegit. Diuino officio extitit multum intentum et personas est ecclesiasticas plurimum
|
|