fluxit, et insomnem vix Mopsum Musa peregit»;
retulerarn, cum sic dedit indignatio vocem:
«Quantos balatus colles et prata sonabunt,
si viridante coma fidibus peana ciebo!
Sed timeam saltus et rura ignara deorum.
Nonne triumphales melius pexare capillos
et patrio, redeam si quando, abscondere canos
fronde sub inserta solitum flavescere Sarno?»
Ille: «Quis hoc dubitet? Propter quod respice tempus
Tityre, quam velox; nam iam senuere capelle
quas concepturis dedimus nos matribus hircos».
Tunc ego: « Cum mundi circumflua corpora cantu
astricoleque meo, velut infera regna, patebunt,
devincire caput hedera lauroque iuvabit:
concedat Mopsus». «Mopsus» tunc ille « quid? » inquit.
«Comica nonne vides ipsum reprehendere verba,
|
40
45
50
|