turmae obviant venienti. Verum Sarraceni,
de more, prius quam se jungant manualiter
hostibus, ex pharetris tela promunt, et sagittantes
subito ribaldos sine numero sauciant, emissaeque
plus, vel minus, prout ex lacertis fortioribus
prodeunt post terga sagittae, serpentis ad
instar sibilant inter siccas stipulas et vimina
gradientis, feriuntque inopinate ac irremediabiliter
ex hoc in illum, velut fulgura super terram.
Et, dum frequentius emittuntur, nonnullae in
diversis corporum partibus violentae subsistunt;
modoque in capite, modo in facie geminae residentes,
nova cornua configurant; ac, affixae circum
pectus et scapulas, siccos ramos aut extraneos
propaginum palmites mentiuntur. Recipiunt
hujusmodi figuratos ramos innumerabilia corpora
ribaldorum, ac prostrantur innumeri: et velut
greges ovium in campis Apuliae, quando derivatum
de Dalmatiae montibus boream patiuntur,
caduco quasi morbo confectae, simul et subito
in multitudine concidunt moriendo, non aliter
ribaldorum infinitas, quorum casus parum
vel nihil regis Karoli laedebat exercitum, redditur
ex sagittis frequentibus exanimis et expirans.
Milites autem gallici, stragem ribaldorum
tam subito pereuntium factam dolentes, et verentes
ne Sarraceni ex hujusmodi primitivae stragis
gloria sumant vigoris audaciam contra eos,
et fortius invalescant, quandam aciem equitum
servientium ribaldis deputant subventuram, quae
Sarracenos adhuc vociferantes in campo exeat
congressura. Irruunt igitur in Sarracenos praedictos
servientes equites, numero forte mille,
qui tam fortiter, tam aspere Sarracenorum aggrediuntur
multitudinem debacchantem, quod,
Sarracenorum ipsorum universaliter mortificatis
artubus et lacertis, immo quodammodo singuli
facti exanimes, solo metu se ipsos, nemine
adhuc percutiente, prosternunt, facti sunt velut
passeres, quando milvus in eos ab aëre inopinate
dilapsus insiluit, ac sicut aves gregales, quas
audax aquila de coelo subito corruens super eas
in arbore considens obsedit in nemore. Trucidantur
ergo canes, ac eorum corpora, quae gallicus
gladius sine pietate aliqua trucidabat, sicut venales
carnes carnificum laniata canibus relinquuntur
et avibus super terram. Ad haec comes
Jordanus, ab experto promptus et audax, cujus
aliquando fortuna juvit audaciam, non expectata
deliberatione Manfredi, statim cum mille
Theutonicis prosilivit in campum, et, dato signo
inter comestabulorum catervas, bellum fortissimum
cum illis servientibus gallicis inchoavit. Hi
quidem servientes ex multa Sarracenorum occisione
plurimum fatigati, cum etiam non essent
tales, aut equis talibus insidentes, quod occurrentibus
Theutonicis possent obsistere, perdito bello
succumbunt, paucique possunt Theutonicorum
manus effugere. Omnes enim fere theutonicus gladius
devorat, omnesque, abjecta misericordia,
lacerat et trucidat. Erant namque mille
Theutonici quasi melior pars exercitus totius
|
|