Ioachim de Flore: Dialogi de prescientia Dei et predestinatione electorum

Pag 92


et ita est; set si humiliata per timorem incipit agere penitentiam, mox recordatus
misericordie mee confero illi gratiam meam, ut, ea sublimata et honorata, ceteri
confidant et ipsa discat presumere de clementia mea».
BENEDICTUS: Frustra aliqui contendunt ideo non posse salvari quia non est
eis datum a Deo, cum ideo non sit eis datum quia ipsi se indignos faciunt qui
mereantur accipere. Set si Deus est qui operatur in electis et velle simul et posse,
quid pertinere dicimus ad arbitrii libertatem?

IOACHIM: Per liberum arbitrium nemo potest surgere sine gratia Dei; set
cum per datam sibi gratiam sanus efficitur qui erat infirmus, mox dicitur ei: Ecce
sanus factus es, iam noli peccare
. Quod est dicere: «Ego quidem gratis restitui
tibi liberi arbitrii sanitatem, gratis tibi contuli gratiam meam, quam potes si vis
servare bene utendo arbitrii libertate; vide ne iterum male utaris eodem libero
arbitrio et perdas non modo ipsum set et gratiam quam dedi tibi, et fiant novissima
peiora prioribus
».

BENEDICTUS: Si nemo potest habere quicquam nisi quod ei datum desuper
fuerit et omne donum optimum ex Deo est, quid est quod dicitur: Deus superbis
resistit, humilibus autem prestat gratiam
, quasi aliquid boni possit in homine
esse sine operatione divina?
IOACHIM: Licet omnia bona ex Deo sint, quedam tamen bona operatur Deus
in hominibus sapientia sua antequam accipiant donum Spiritus sancti, secundum
ea que videmus in Iudeis et gentibus. Vidit enim Deus cunta que fecerat et erant
valde bona
. Ut autem pretermittam cetera, flagella Dei non sunt dona Spiritus
sancti et tamen, dum per flagella humiliantur superbi, accidit ut per ipsa flagella
fiat preparatio in cordibus eorum ad accipiendum donum Spiritus sancti.

BENEDICTUS: Placet quod dicis. Set queso ut dicas michi que sit differentia
inter liberum arbitrium et gratiam; et quis est qui bene et quis est qui male utitur
libertate arbitrii.
IOACHIM: Liberum arbitrium assimilatur oculis, quos aperit homo cum
evigilat, claudit cum dormit. Gratia vero Dei asimilatur lumini, quo ipsi oculi
illustrantur. Qui ergo studet assidue tenere in memoria peccata sua et orriginem
quam traxit de inmundo semine primi parentis et quicquid in se aut de preterito
aut de presenti deprehendit indignum, et considerat quanta bona fecerit sibi Deus

Torna all'inizio