de sublimibus sed de parentibus fuerat humilibus. cum vero
cerneret se non posse huius pręlationis decenter portare onus,
obnixis pręcibus rogavit fratres ut sibi utiliorem prę se eligerent
pastorem. quod vix potuit optinere. denique hoc a regimine
seposito, quendam Bonifatium Dei servum eligere maluerunt.
et ipse quidem in non nocuis studiis maxime assuetus,
gravissimum sibi fore videbatur si in tam sublimi regimine seculariter
occuparetur. itaque rennuebat omni nisu pręesse. sed
cum fratres non ei acquiescerent, cępit in tantum pręlationem
spernere, ut virgę regiminis, quam manu gestabat, altiora ad terram
trahens regiraret, et ima eius ad sublimia exaltaret. Quod
fratres intuentes, coacti sunt illi in hoc quod petierat assensum prębere.
remoto autem et hoc ab ipsa electione, elegerunt venerabilem
Supponem. qui nobilis seculari prosapia, et doctus
videbatur doctrina ęcclesiastica. pręlatus vero electione fratrum
|
|