In Christo patri et amico karissimo B., venerabili Panormitano archiepiscopo, Thomas miseratione
divina tituli sancte Sabine presbyter cardinalis in salutis auctore salutem.
Post multarum afflictionum angustias, post paupertatis multe pressuram nonnulli Neapolitanorum
nobilium, dum respirare credebant, exspirare coguntur. Sane post expectationis longe suspiria, post
spei probabilis blandimenta in casum incidisse videntur, qui sperate consolationis remedium sustulit,
quod spes prodiga promittebat, et desperationis superinduxit dispendium, quod tribulationibus
examinata fidelitas non previdit. Plus enim afflictionis habet adversitas, que prosperitatis expectationi
succedit, cum spei qualitercumque solacium subtrahat, ex improviso incommodum inferens,
quod dedignabatur deducere ad precogitationis iudicium blande ac secure quodammodo credulitatis
applausus. Porro non ista retributionis stipendia de liberalitate cesaris debebantur, ut concussis in
guerris et oppressis egestate militibus pusillas facultatum reliquias, quas per tot tempora hostilis
manus non rapuit, subito fiscus auferret. O quantum ex illis imperiale accrevit erarium! O quantum
ex illis regale patrimonium dilatatur! Talibus sunt fulciende proventibus fiscales expense, talibus
olim res publica crescebat augmentis! Sed absit, ut credam, quod nobilissimis ortus natalibus de
imperatorum et regum stirpe descendens tam pauca concupiverit tam avare. Numquid aquila capit
muscas? Eritne leonis preda formica et tanti principis animus ad tam ima descendet? Quid ergo
imputabitur illis paucis, qui, sicut creditur, in Terra Laboris totam suis voluntatibus curiam applicarunt,
in oppressione nobilium sue nobilitatis insignia publicantes? Neminem iudico; unumquemque
de illis sua conscientia reprehendat. Sed ecce, et dominus papa compassionis viscera predictis nobilibus
aperit, pro eis imperiali excellentie preces porrigens et inductionem persuasionis apponens.
Verum, quia huiusmodi precibus grande speratur auxilium, vestre sollicitudinis industriam rogo in
Christo, ut propter Domini pietatem et honorem regni nec non predictorum relevationem nobilium
ex animo, si placet, assumatis, dirigatis ac promoveatis negotium, si forte vestre bonitatis industria
tollere poterit illatum de paucorum malitia, quamvis maxima, nocumentum. Ad hec, quia
multotiens veritas odium patitur, presentem paginam oculus nequam non videat, nam frequenter
interpretis lingua malivoli exponit, prout dictat affectus, sensum rectum littere subtrahens superinducta
falsitate.
VII 37
Contulit olim .. tres annuas uncias auri dilecto socio nostro, presbytero L., quibus bone memorie ..,
successor eiusdem, unam adiecit et sine difficultate persolvit quattuor annis exceptis, ut fertur, cuius
temporis debitum ad vos creditur esse translatum, pro quo scribitur vobis a domino papa et continuatio
petitur in futurum. Nos autem adicimus preces nostras, ne videamur clerico nostro nimis
inhumane deesse saltem in illo, quod pro tempore transacto debetur. Petimus nihilominus, ut istud
amico non veniat in offensam, cum pro ipso parati nos simus solvere, si mandabit.
VII 38
|
|