Gregorius de Catino: Chronicon Farfense

Pag 242


expleta, in quibus iura imperii per exarchos ac patricios defensa,
nobis ostendentibus, fuerunt, credere debetis ? et a Carolo imperatore
usque nunc similiter per duces, marchiones, comites et
castaldos reipublicę imperialis pertractata sunt per annos fere
quatuorcentos quinquaginta tres ? ne forte autem vobis placeat
causare pręcepta regalia ad huius monasterii libertatem ędita
libeat vobis audire quod Bonifatius papa quintus constituit, ut
testamentum valeat secundum iussionem principis. constat ergo
sane quia, ut supra retulimus, non omnis Italia sed quędam in
ea loca sive vocabula partim beati Petri Ecclesie patrimonio
fuerunt largita. alioquin si omne Sabinense territorimn patrimonii
prędicti fore censetur, ubi sunt iura reliquarum ecclesiarum ?
ubi hęreditates comitum et illustrium virorum ? ubi etiam reipublicę
vel privatorum ? et si sua sunt omnia, quare antiqui
pontifices vel moderni aut gratis accipiunt proprietates aut emunt
potius res et possessiones terrarum sibi largientium virorum ?
nam quod a temporibus Karoli imperatoris et deinceps numquam
de Italia vel Roma cessaverit imperiale vel regale dominium
fideliter nunc intimemus, pontifices etiam semper principali assensu
ordinatos ostendamus. denique idem Karolus una cum
Pipino fiho suo Romam venit, et domnum Leonem papam tertium
ab impiis lingua pręcisum et cecatum potentissime vindicavit
et ab eo coronam imperii suscepit. temporibus autem
Sergii papę II Hlotharius rex Romam venit, et ab eo coronatus
aliquandiu ibldem deguit, deinde Papiam reversus est, ubi ab
exordio principatus sui culmen regebat. Leone vero papa
quarto electo, Romani contristabantur eo quod sine imperiali non
audebant auctoritate futurum pontificem consecrare, periculumque
Sarracenorum Romanę urbi maxime imminentem metuebant, ne
iterum, ut olim, alienis ab hostibus obsideretur. quapropter sine
permissu principis pręsulem consecreverunt. hic tamen venerabilis
pontifex dum pavore Sarracenorum civitatem Leoninam
vellet construere, adiutorio consilioque eiusdem Hlotarii Augusti

Torna all'inizio