in eius auxilium attentius invocare. Qui crescente languore defunctus est. Sed dum ad
lavandum eius corpus aqua praepararetur, per unam fere horam exanimis iacuit. Cumque,
qui aderant, orationi et psalmodiae insisterent, subito corpus eius omne contremuit
ac paulatim reviviscens cunctis, qui astabant, mirantibus in lectulo consedit. Dehinc
interrogatus coepit illis, quae egressus de corpore viderat, referre, dicens: "Cum anima
mea vobis letanias canentibus sanctosque Domini invocantibus de corpore egrederetur,
mox ad preces vestras sancti, quos invocastis, meum in auxilium advenerunt". Cumque
illi ab eo requirerent, si illos, quos nunquam viderat, cognoscere potuisset, respondit:
"Sanctum Benedictum et sanctum Gregorium cognovi; beatum Donatum et Felicem cum
reliquis, qui in hac ecclesia requiescunt, sanctis meum in auxilium venire conspexi. Inter
quos beatus Mercurius, patronus noster, velut splendidum sydus rutilans videbatur".
Quem cum interrogassent, utrumnam in hac esset vitam moraturus: "Minime", inquit, "nam
beatus Mercurius hodie se ad me assumendum venire spopondit". Quae, ut dixerat, vera
fuisse rei exitus comprobavit. Eodem nanque die ex hac luce subtractus ab illis procul
dubio est receptus, quos antea moriens suum in auxilium venire conspexit. Ego denique
in eodem monasterio positus unum ex illis, qui affuerant, testibus, Sikenolfum nomine,
superstitem vidi, qui cuncta haec, ut dicta sunt, se vidisse et audisse profitebatur.
|
1
5
10
15
|