Dum recolit seva teneris illata puellis,
In quibus Agnetis constans infantia frangi
Non potuit, non omnino Lucia movetur;
Leniter exequitur [gravia?], ieiunia carnis
Sponte subit, cunctosque suos pia gesta labores
Dulcorant, exempla levant, comitiva remulcet,
Plurima confortant suffragia, premia firmant.
XVI - Digressio quedam de pugna spirituali.
Non tibi displiceat, lector, digressio talis.
Tres i[n]stant hostes homini: demon, caro, mundus.
Spiritus aggreditur, blanditur gloria mundi,
Continuatque suos motus petulantia carnis.
Demon ut superet hominem, cito subruat ipsum,
Carni se copulat, in ea sua commovet arma;
Ut caro pars hominis veluti vicinior hostis
Surgat in oppositum, subvertere nobiliorem
Partem contendat; ut homo sic dimi[di]atus
In se bella videns, pugnans in corpore mortis,
Pugne subcu[m]bat, vincatque domesticus hostis.
Interior desudat homo sic vincere carnem,
Quod vincens castiget eam; contendit in ipsa,
Fomite compresso cecaque libidine pulsa,
Quod caro se subdat, dominetur spiritus; et sic
Bello transacto, votiva pace secuta,
Fortius in mundum surgat, mundique tyrannum
Prosternat citius, quasi liber et exoneratus.
Si carnis vis pace frui, sub lege modesti
Constituas illam, sibi tolle superflua; nunquam
Indulgere velis, ne forte recalcitret: illi
Parcendo, ledis; parcis ledendo. Quid ergo?
Seviat in ipsam, non parcat spiritus; illa
Non compressa furit, servit collisa. Voluptas
Est inimica sibi, dampnosa licentia. Queris
Ut salves? cedas; si diligis, esto molestus.
Siste vagam, lentam stimula, religaque furentem.
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|