anxiosa suspiria pectoris eduxit ab ymis et eiusdem cornu
sonitu ad se prouocans gentem suam, dimissis Grecis in litore iam
deuictis, gressus suos accelerat uersus vrbem. Nondum igitur rex
Laumedon multum perrexerat in armatorum comitia suorum et
respiciens a longe uidit magnam partem hostium suorum egressam
ab urbe et aduersus eum in armatis cuneis festinare. Item aspiciendo
post se uidit Grecos quos in litore quasi iam deuicerat animositate
resumpta accelerare se cum maxima festinantia aduersus
ipsum. Quid faciat inter hec stupefactus ignorat, cum in medio
suorum hostium circumquaque se cernat inclusum. Quid ultra?
Committitur bellum asperimum inter utrosque, inter quos feruet et
estuat prelium inequale, nam Greci in multo magis numero Troyanos
excedunt. Sternuntur Troyani et ex crebris ictibus ensium
perimuntur. Nec mora, ille vir strenuus tam fortis tam audax
Hercules superuenit, qui forti sedens in equo, letiferis uulneribus
coartans disrumpit acies et cuneos, disgregat aduersantes, et in
eius potentia hostes, dum ipsum nequeunt tollerare nec uiribus preualere,
iter sibi per turmas aperiunt, cum circumquaque ante eum cadant
et deficiant interfecti. Demum uersus Laumedontem regem,
quem indubitanter ipse presentit, impetu se dirigit furioso. Quem
agressum violenter intercipit et interceptum interficit et ab eius
corpore capite truncato in medio suorum rabie uiolenta proiecit.
Quod postquam inspexere Troyani, deflent se sui regis regimine
destitutos, quos ad se recipiendum in vrbem eorum spes nulla reducit
nec alibi posse diffugere causa presidii aliqua spes expectat. Ruunt
ergo Troyanorum hinc inde cadauera et deuicti Troyani campum
deserunt, ad fuge subsidium anhelantes. Et eorum, si qui sunt,
quos tueri potuit longe fuge subsidium, potuerunt forsan manus
Grecorum effugere, cum cetero letifero bello succumbant et per ictus
ensium fit letifero finis bello.
Greci uero uictores desideratam vrbem uictricibus armis intrant,
quam solis mulieribus, paruulis, et senibus semiplenam inueniunt
pre timore mortis confugientibus ad templa deorum. Sed multe ex
eis mulieres miserabiliter stupefacte hinc inde diffugiunt, earum
paruulos tremulis deferentes in ulnis. Trepideque puelle errantes
hinc inde aditum earum salutionis ignorant, relictis earum
|
|