ducebatur. Hiis duobus, quasi colu[m]pnis firmissimis, omnes regni Magnates obsequendo
adheserant, cum per eos quicquid a Curia regia peterent facilius impetrarent. Hinc factum
est, ipso Cancellario suadente, ut rex ipse in predicta ecclesia beate Uirginis in dyocesi
Panormitana constructa fieri a Romana ecclesia archiepiscopum impetraret. Quod idem
archiepiscopus ad instinctum ipsius cancellarii factum intelligens, nam odio se habebant ad
inuicem, quamquam se in publico diligere uiderentur, et per inuidiam detrahentes libenter
unus alteri in occulto, hanc suam iniuriam et capitis diminutionem patienter portauit ad
tempus; qui tandem processu temporis cum non posset quod factum fuerat per ecclesiam
reuocare, hoc fidei subdole procurauit. Erat ipsi regi amita quedam in palatio Panormitano,
quam idem rex de consilio iam dicti archiepiscopi Henrico Alamannorum regi filio Frederici
Romanorum imperatoris in coniugem tradidit. Quo etiam procurante factum est, ut ad regis
ipsius mandatum omnes regni comites sacramentum prestiterint, quod si regem ipsum absque
liberis mori contingeret, ammodo de facto regni tamquam fideles ipsi sue amite tenerentur
et dicto regi Alamannie uiro eius.
Anno Millesimo CLXXXIX.
Accidit autem processu temporis ut rex ipse, cuius memoriale in seculum, sicut Domino
placuit, sine liberis mense Decembris decederet, cuius decessum cunctis regni filiis merito
deplorandum defleri hac ritmica lamentatione percensui.
|
|