confugerunt, conquiescat de cetero conquestio principis excellentis, ne siccam stipulam persequi et
contra folium, quod a vento rapitur, suam monstrare potentiam videatur. Hec quippe a Iulii Cesaris
gestis non elicis, qui Domitium pene avidum et venie contemptorem vite servavit invitum, et Metellum
se gladiis offerentem ira tanti principis reputavit indignum. Certe in Israelitico populo civitates
erant refugii, et urbem ad refugium Christianus populus non habebit? David recursus erat oppressis,
et summus pontifex, David magni vicarius, avertet faciem ab afflictis? Et utique non, cum
nulla molestia tibi per illos inferatur et tuis, nisi velis id dumtaxat ferre moleste, quod vivunt. Ad
hec de viro egregio socero tuo, si ad nostram pervenisset notitiam, quid de hiis, que tibi facere debuit,
omisisset, nostra eum non preteriret monitio, quem tibi desideramus acceptum et te illi potissime
gratiosum. In quo movet multorum corda miratio, quod cum consueverint alii crescere ex affinitate
maiorum, iste non sine multorum scandalo, non sine Terre Sancte dispendio, non sine tui nominis
lesione decrevisse videtur. Et quidem hiis similia magnificorum principum gesta non continent,
sublimium mores ignorant, liberalium largitas non acceptat. Non sic illius terre procuratur utilitas,
non sic ad eius subsidium bellatores strenui advocantur. Super quo tibi onera gravia et inportabilia
nos asseris alligare, que digito nostro movere nolimus, non attendens quod iam pluribus annis
elapsis ultro te istis oneribus subiecisti, spontaneus in Theutonia signum crucis assumens, non attendens,
quod crucifixi gerendo negotium onus non leve tulit ecclesia in ecclesiasticorum decimatione
proventuum, non attendens, quod per fratres nostros et alios predicatores multi potentes et
nobiles, magni et parvi se crucis obsequio devoverunt. Pro mercatoribus autem Romanis excellentie
tue frequenter scripsisse meminimus, sicut dicis; sed cum per hoc ius suum non assequantur, ut
asserunt. non debet illis in sua iustitia ecclesiastica censura deesse? De vassallis quoque patrimonii,
de quibus prout placuit rescripsisti, quid iuris imperiali excellentie competat, tuorum et predecessoris
tui privilegiorum inspectio protestatur. Quod si preter debitum a nobis in illis aliud pro Terre
Sancte subsidio petiisses, sicut decuerat, formata petitio ad exauditionis gratiam introisset. Provideas
tamen, ut advocatie vocabulum, frequenter tuis litteris repetitum, tua, si placet, non protrahat interpretatio
in abusum, quoniam cum advocatus ecclesie idem intelligi debeat quod defensor, si defensoris
omittis effectum, nomen improprie retines advocati. Quod satis in Arcuata et castris aliis
quorundam nostrorum fidelium ostendisse videris, que detines contra iustititam occupata; post
illatam violentiam, post commodum possessionis adeptum, factus de petitore possessor, offers conquerentibus
te ius in tua curia redditurum. Super quo, si qua nova iura sint condita, in publicum
prodeant, cum id non patiantur antiqua. Quia vero non est abbreviata manus Domini, ut non possit
sublimitatem incurvare hominum et altitudinem humiliare virorum, nunc, cum felicium tuis
votis successuum splendor illuxerit, in sereno humilitatem non deseras, quam in nubilo pretendebas.
Speramus itaque, quod viri tam discreti memoriam nunquam sic ad exinanitionem deducet
oblivio, ut omnino in vitium ingratitudinis incidat, quod reprehendit in emulo, et culpam, quam
dampnat in hoste, committat. Non ergo seducant te prospera, quem instruxisse debuerunt adversa,
cum fuerit Pharaonis pincerna notatus, eo quod succedentibus prosperis sui est oblitus interpretis, et
lex nobilitatis id habeat, ut nobilium mentes excelsa non elevent et infima non demittant. Quapropter,
fili karissime, probatis apostolice sedis affectibus nullius suggestio te subducat, que, nisi obstaculum
nimie indevotionis impediat, a te dexteram beneficiorum non subtrahet et dulcedinis ubera
non abscondet, cum non sit verisimile, quod animi ferventis affectum ab illo de facili velit avertere,
quem multo labore fovit impuberem multaque sollicitudine promovit adultum. Datum Laterani.
I 2
|
|