« Venite huc per legem vestram sicut ego sum hic pro fide
mea ».
9. Quamquam ignis fuerit ita magnus et copiosus, nichil
tamen de eo lesum vel combustum fuit inventum. Hoc videns
populus tam magnum miraculum, cepit unanimiter exclamare
dicens: «Isti sunt sancti, isti sunt sancti: nefas est offendere
eis, nam modo vidimus quod fides sua sancta est et bona ».
Hoc dicto Fr. Iacobus vocatus fuit de igne, et sic sanus et
illesus exivit.
10. Tunc hoc videns Cadi voce magna clamare cepit dicens:
« Sanctus non est, sanctus non est, sed ideo non comburitur quia
tunica quam habet in dorso est de lana terre Abrahe, ideoque
nudus expolietur et in ignem sic mittatur ». Ut autem hoc finaliter
compleretur, venerunt pessimi saraceni et in duplo plus
ignem accenderunt et tunc fratrem Iacobum exuerunt cuius
corpus insuper abluerunt et ipsum optime oleo perunxerunt
ut ignis maior et fortis esset et forcius ageret et arderet ad hoc
quod ipse frater cicius comburi posset; oleum in struem lignorum
in copiam magnam deiecerunt et ipsum Fr. Iacobum
in ignem cum impetu inpullerunt. Fr. autem Thomas et Fr. Demetrius
de foris stabant genibus flexis in orationibus et devotionibus
persistentes. Fr. Iacobus iterum de igne exivit illesus
sicut primo fecit.
|
|