Conuocat in fauces et squamea colla uenenum;
Iamque legit socios aptos furialibus ausis.
Fama uolans regis nitidas cum perculit aures,
Conatus agitare satis Widonen iniquos
Fortuna seruante modum, quatit ille tremendum
Regali de more caput celique tuetur
Conuexa atque sacris ita fatibus ora resoluit:
"Tu celi terreque sator, qui fulmina torques,
Annorumque uices dimensaque tempora noctis,
Quattuor et mundi partes, quantum arctus ab austro
Et quantum occasus roseo consistat ab ortu,
Metiris, subeat geminos ut fosphorus ortus,
Precedens nunc Solis equos pellensque tenebras
Noctis agat pre se gelidos aliquando iugales:
Testis adesto pius noxamque remitte cruoris,
Si manus haec mortis tulerit dispendia Gallis
Debita iure mihi raptum ire uolentibus arua.
Infandum! cui tanta uiro concessa potestas,
Me regnis priuare? Sedet si, conditor orbis,
Pro culpis abolere uiros, nil uota retardent,
Sed per cuncta ruant fastus discrimina, quando
Ferrea iam scindit morituris stamina Cloto
Ac miseris diri capitis discriminat angues
Allecto, crudele nefas, Acheronte sub imo".
Nox subit interea uariis distincta figuris,
Cum pater egregius tecto sese intulit alto.
|
100
105
110
115
120
125
|